Thursday, July 24, 2008

ICU : Ice Cream Unit

मुलांना हाँस्पिटलमध्ये दाखल करणे म्हणजे तारेवरची कसरत! इथे आपण त्यांच्या मनात चाललेल्या मानसिक आंदोलनाला सामोरे कसे जायचे याचा अनुभव घेणार आहोत.

खरे तर मुलांना हॉस्पिटल मध्ये घेउन जाण्याचा प्रसंग कुणाही पालकावर येऊ नये. तुम्हाला त्याच्या आरोग्याची काळजी लागलेली असते आणि त्याच बरोबर घरापासून दूर गेल्यावर ते आँपरेशनच्या भितीने कसे वागतील याचीही काळजी मनात घर करून बसलेली असते.

परंतु इथे आशा ब-याच गोष्टी करता येण्यासारख्या आहेत की, ज्यामुळे त्यांना हॉस्पिटलचा हा अनुभव सुसह्य होइल.

हॉस्पिटल मध्ये जाण्यापुर्वी:

सत्य हे आवश्यक असते. त्यांच्या वयाला अनुसरून हॉस्पिटल व आँपरेशनची माहिती ह्ळूवारपणे थोड्याश्या प्रमाणात त्यांना दया. जेणेकरून त्यांची मानसिक अवस्था हॉस्पिटल व आँपरेशनच्या च्या विषयाला तयार होइल.

तुमच्या मुलाची समज जर चांगली असेल, तो जर परिस्थिति समजुन घेणारा असेल तर त्याला सांगा की, आपण हॉस्पिटलमध्ये बरे होण्यासाठी चाललो आहोत. आँपरेशनची गरज का आहे? हे त्यांना समजून सांगा. बरीच मुले अशी विचार करतात की, हॉस्पिटलमध्ये जाणे म्हणजे शिक्षा आहे. तेव्हा त्याना हे सर्व समजले आहे याची खात्री करा. तुमच्या मुलांना पुढील गोष्टींची अथवा हॉस्पिटलमध्ये घडणा-या पुढील गोष्टींची खुप माहिती देऊ नका. त्याना समजाउन सांगा की आपण इथे तात्पुरते रहाण्यासाठी आलेलो आहोत. अशावेळी प्रत्येकजण निराश होणे साहजिकच आहे. रक्त्ततपासनिची गरज लागल्यास ते त्याना न दुखवता समजाउन सांगा. अशावेळी तुमच्यात जर आत्मविश्वास नसेल तर कदाचित ते तुमच्यावर भविष्यात विश्वास ठेवणार नाहित. त्यांच्या या मानसिक तयारीसाठी डॉक्टर्स आणि नर्सेसना त्यांच्या बरोबर खेळण्यास सांगा किंवा हॉस्पिटलमध्ये त्याच्या बरोबर सर्वांचा एक फोटो काढा.

काही मुलांना आँपरेशनच्या अगोदर हाँस्पिटलला भेट द्यावी लागते, त्यासाठी ते सर्जरी करण्यासाठी तयार आहेत की नाहित ते पाहा. त्यांना त्यांच्या रहाण्याच्या वार्ड मध्ये आणि नर्सेस बरोबर ओळख करून घेऊ दया. मुलांच्या वार्ड पहाणा-या व्यक्तिंशी ओळख करून घ्या, त्यांच्या संपर्कात रहा. लहान मुले ही डॉक्टर्स आणि नर्सेसना खुप प्रश्न विचारतात हे ध्यानात घ्या.

आँपरेशनच्या दिवशी:

मुले जेंव्हा हॉस्पिटल मध्ये येतात तेंव्हा त्यांनी सरळ त्यांच्या बेड वर अथवा वार्ड मध्ये जावयास नको. त्यांनी अगोदर खेळण्याच्या  रूम मध्ये जायला पाहिजे, जेणेकरून ते ऑपरेशनच्या अगोदर विचारातून मुक्त होऊं शांत राहतील. इथे त्यानी हॉस्पिटलचा गाऊन घालायला नको, त्यानी त्यांचा स्वताचा पैजामा ऑपेरेशन थिअटर मध्ये जाताना घालायला पाहिजे. पालकांनी सुद्धा त्यांच्या बरोबर अनास्थेशिया द्यायच्या रूम मध्ये तसेच ऑपेरेशननंतर बाहेरच्या वर्ड मध्ये त्याना घ्यायला तयार असले पाहिजे. मुलाने डोळे उघडल्यानंतर त्याला त्याची आई आणि बाबा समोर दिसायलाच हवेत. मुलांच्या रूम मध्ये किंवा पालकांसाठी असलेल्या रूम मध्ये, बहुतेक हॉस्पिटल मध्ये तुम्हाला रात्रभर रहायची वेळ येऊ शकते. अशा वेळेस तुमच्या मुलाला सांगा की तुम्ही त्याच्याबरोबरच आहात. तुमच्या मुलाला घरी जाण्याची वेळ सांगा आणि त्याचबरोबर हॉस्पिटलमध्ये असताना काय काय  होणार आहे त्याची कल्पना दया. तुमच्या मुलाला त्या वॉर्डमध्ये  किंवा हॉस्पिटलमध्ये त्याच्या सारखीच अजुन मुले आहेत आणि त्यांनाही लवकर बरे होऊं घरी जायचे आहे हे समजून सांगा. त्यामुळे त्यांची द्विधा मनस्थिति पूर्ववत होण्यास मदत. त्यांना त्यांची खेळायची रूम दाखवा, कदाचित त्याना काही वेळ तिथे खेळण्याची इच्छा होइल, त्यामुळे त्यांच्या बाबतीत होणारे मानसिक द्वंद पूर्णपणे संपून जाईल आणि ते समाधानकारक स्थितिमध्ये येतील. जर तुम्हाला कही वेळेसाठी किंवा जेवण्यासाठी  मुलाला सोडून जायचे असेल तर तसे त्याला सांगा की तुम्ही किती वेळ आणि कोणत्या कामासाठी बाहेर जाणार आहात.

हॉस्पिटलच्या वेळेतील होणारी संभावित वाद:

जेव्हा  तुम्ही हॉस्पिटल सोडून जाणार असाल तेव्हा मुलांसोबत मोकळेपणाने आणि प्रामाणिक रहा. काही अवघड अशा केसेसमध्ये त्यांना अमुक एक अशी तारीख सांगू नाका, अशा केसेसमध्ये ठरविल्या पेक्षा जास्त दिवसासुद्धा लागू शकतात आणि हॉस्पिटल मधील रहाण्याचे दिवस लांबू शकतात. अशी मुले जे की हॉस्पिटलमध्ये राहून त्यांचे शिक्षण करू शकतात, अशा मुलांना त्यांच्या जागेवरतीच शिकवणी देण्यास परवानगी दया. त्यांचे घरातील रूटीन जास्तीत जास्त साधारण राहील याकडे लक्ष दया. त्याना वर्ड मधील ऍक्टिव्हिटीमध्ये  भाग घेण्यास प्रद्दुत करा. त्याला त्यांच्या आवडत्या खेळणीची  आवश्यकता असेल तर ते त्याला देण्याची व्यव्यस्था करा. त्यांना घरातील सर्व बातम्या सांगत रहा, जेणेकरून ते घरापासून दूर आहेत याची त्यांना रुखरुख लागायला नको. त्यांना त्यांच्या मित्रांना तो हॉस्पिटलमध्ये कसे रहत आहे, तेथील वातावरण कसे आहे यासाठीचे पत्र लिहिण्यासाठी उद्युक्त करा.

तुम्ही हॉस्पिटलमध्ये त्याच्यासाठी काय करू शकता? 

०१. नविन खेळणी त्याला भेट दया.
०२. कही जुनी आवडती खेळणी आणि पुस्तके भेट दया.
०३. कौटुम्बिक फोटो दाखवा.
०४. सुती कपडे, पैजामा आणि मुलाच्या आवडत्या स्लीपर्स
०५. त्यांचे आवडते पिलोज

तुम्ही जर त्याच्या बरोबर रहू शकत नस्सल तर हे सर्व खुप आवश्यकआहे कारण तुम्ही तुमच्या दुसऱ्या मुलांच्या संगोपनात मशगुल असता किंवा ऑफिसमध्ये जाण्यासाठी बाध्य असता.

मुलांचा उस्ताह वाढविण्यासाठीच्या पाच उपयुक्त गोष्टी:

०१. हॉस्पिटल मधील कर्मचाऱ्यांकडून तेथील जगामध्ये होणाऱ्या आवडत्या लोकांच्या किंवा टीवी स्टार, किंवा त्या ठिकाणच्या प्रसिद्ध व्यक्तींच्या भेटींची माहिती घ्या.

०२. मुलाना ते बरे झाल्यानंतर तुम्ही त्याना आश्चर्यकारक भेट देणार आहात याची माहिती दया, जसे की कौटुम्बिक सहल किंवा प्राणिसंग्रहालयाची अट

०३. जर हॉस्पिटलमध्ये बाकीच्या लोकांची भेट देण्याची परवानगी असेल तर त्यांना आत जाऊं त्याची विचारपूस करावयास सांगा.

०४. भेटायला येणाऱ्या मित्रांचे कार्ड अथवा त्यांचे नाव त्याला अगोदर सांगुन ठेवा.

०५. जर तुम्हाला एखाद्या पॉप ग्रुपची माहिती असेल तर त्यांना त्यांच्या  कार्डवर "लवकर बरे होऊन घरी ये" अथवा "शुभेच्छा " असे संदेश असलेले कार्ड भेट करा.

तेव्हाच खऱ्या अर्थाने  ICU UNIT हे मुलांसाठी "आइस क्रीम युनिट " ठरू शकेल.

Monday, February 4, 2008

Be aware about kid's fever (मुलांचे तापेपासून स्वंरक्षण)

-याचदा ताप हा वेगवेगळ्या कारणांनी येऊ शकतो. बहुतांशी आजारामध्ये ताप येणे हा प्रकार म्हणजेच आहाराचे प्राथमिक लक्षण असते. या तापाच्या प्राथमिक अवस्थेमध्ये घरगुती उपाय केले तर तो खूप फायद्याचा आणि लाभदायक ठरू शकतो. परंतु, जर ताप कमी झाल्यास तज्ञ डाँक्टरांचा सल्ला घेणे ईष्ट.

ताप आला असताना लंघन करावे.

साध्या पाण्याच्या ऐवजी संठिचा काढा प्यायला द्यावा.

दिवसातून २ ते ३ वेळेस तुळशिचा आणि आल्याचा म्हणजेच अद्रकाचा रस एकास एक या प्रमाणात घ्यावा.

गरजेनूसार डोक्यावर मिठाच्या पाण्याचा किंवा कोलोन वाँटरच्या पटट्या ठेवाव्यात तसेच संपूर्ण अंग मिठाच्या पाण्याने पुसून घ्यावे.

दिवसातून "गूळवेल सत्व" हे कोमट पाण्यासोबत एकास एक या प्रमाणात ३ वेळेस घ्यावे.

मधाबरोबर "गूळवेल सत्वा" चे चाटन द्यावे.

सकाळी संध्याकाळी, गूळवेलीची पाने तुळशिची पाने यांचा ताज़ा रस काढून चमचे या प्रमाणात एक चमचा मधामध्ये मिसळून द्यावा.

घाम येउन ताप उतरण्यास मदत होण्यासाठी अंगात गरम कपडे व पांघरून घालावे.

गरम चहा, कोंफी, आले-हळद घातलेले दूध प्यायला दिल्यास घाम येउन ताप उतरतो.

तापावारचे एक चांगले औषध म्हणजे "काडे चिराईत".

"त्रिभुवनकीर्ति रस" या २-२ गोल्या दिवसातून ३ वेळेस घेतल्यासही ताप उतरतो.

"सुदर्शन चूर्ण" व "महासुदर्शन चूर्ण" २-२ चमचे ३ वेळा गरम पाण्यासह दिल्यास ताप उतरतो.

ताप उतरण्यास मदत होण्यासाठी मुलांच्या डोक्यावर मायेचा हात जरूर ठेवावा.

Blogarama - The Blog Directory Automotive Blogs - Blog Catalog Blog Directory Promote Your Blog Blog Portal

Tuesday, July 17, 2007

Kid's Breakfast (मुलांचा खाऊ )

१९९० मध्ये झालेल्या संशोधनामध्ये "मुलांनी न्याहरी करावी का?" या विषयावर असे आढळले कि जेवल्यानंतर दोन तासांनी मुलांनी खाल्लेल सर्व अन्न त्यांच्या वाढ़ीमुळे व खेळ्न्यामुळे संपुन ते पुन्हा भुकेले होतात.


निष्कर्ष: मुलांच्या चांगल्या वाढिसाठी त्यांना दर दोन ते अडिच तासांनी मनसोक्त खायला अन्न उपलब्ध पाहिजे. शालेत डबा द्यायला पाहिजे व रात्रीचा ८ तासांचा उपास मोडायाला पोटभर गरमागरम मोहविनारा नाश्ता द्यायला हवा. मुले अनुकरनाने शिकतात म्हणून आई-वडिलांनी प्रथम नाश्ता करयाला हवा.

नाश्त्त्याला खावं तरी काय? मांसाहार बरा कि शाकाहार बरा?

जागतिक आरोग्य संघटनेच्या १९८५ मध्ये असे लक्षात आले कि, दोन वाटी भात आणि एक वाटी डाळ ह्यांच्या मिश्रनापेक्षा श्रेष्ठ अन्न या भुतलावर नाही. मांसाहारा इतकीच उत्कृष्ट प्रथिने ह्यातुन मिळ्तात. तसेच वाटिभर हिरवे पदार्थ, कोशींबिर, पालेभाज्या किंवा वाटिभर फळे रोज खायला मिळाली तर कुठल्याही टाँनिकची गरज नाही. हेच अन्न जर बाजारातुन विकत घेऊन खाल्लं तर त्याला घरच्या अन्नापेक्षा दहापट जास्त किंमत पडते.


दाळ-तांदुळ पाणी टाकून गरम केले कि, अनुक्रमे वरण व भात बनतो. चनादाळ, व तांदुळ सुके भाजल्यास अनुक्रमे चने व कुरमुरे, पोहे बनतात. तात्पर्य, दाळ-भात व चने-कुरमु-यात काहीही अंतर नाही. त्यांनी चने, कुरमुरे, शेंगदाणे खाल्ले तरी चालेल.

जे अन्न आपणास पुरेसे उष्मांक (शक्ति) देते ते आपल्याला प्रथिनांचा पुरेसा पुरवठा करते. तेव्हा आपण प्रथिने कमी पडण्याचा विचार करायला नको. फक्त उष्मांकाचा विचार करायला हवा.

कमीत कमी पैशांमध्ये जास्तीत जास्त उष्मांक (शक्ति) कोणत्या अन्नामध्ये मिळतील? उदा.: १ रुपयांचे १०० ग्रँम सोयाबीन खाऊन ४२० कँलरिज मिळ्तात, तर १०० ग्रँम शेंगदाने (१.५० रु. चे) खाऊन ५०० कँलरिज व २२ ग्रँम प्रथिने मिळ्तात, तर १ रु. चे १०० ग्रँम म्हशिचे दूध केवळ ६७ उष्मांक शक्ति व ४ ग्रँम प्रथिने मिळ्तात.


अशाप्रकारे दूध १० पट महाग पडते. दुधावर अनाठाई ख़र्च केल्यास इतरत्र काटकसर करावी लागते. निसर्गतः गाईच्या दुधामध्ये ९० टक्के पाणी तर म्हशिच्या दुधामध्ये ८५ टक्के पाणी असते. मग आधी दूधवाला व नंतर आई, आजी त्यात आणखी पाणी टाकतात शेवटी २०० ग्रँम दुधामध्ये १० ग्रँम अन्न आणि १९० ग्रँम पाणी असते. हया पाण्यामुळे पोट भरते, परंतु भूक मात्र मरते. सकाळी घरातिल मोठे लोक चहा पितात व मुलांना दूध देतात. अँसिडिटिच्या रोग्यांना खूप भूक लागते. ती मरावी म्हणून दूध देतात. सकाळी उपशिपोटी दूध दिल्याने मुलांची भूक मरते. म्हणून आधी पोटभर नाश्ता देउन नंतर दूध द्यावे. आयुर्वेद तर भुकनाशक दूध केवळ रात्री झोपण्यापुर्वी द्यावे, असे शिकवतो.

आपण जर अशक्त असाल तर ह्याचा अर्थ आपणास जेवढे अन्न लागते तेवढे मिळत नाही. तेंव्हा आपण तर नाश्ता केला, आपला आहार वाढविला व काही आजार असेल तर डाँक्टरकडून दूर करून घेतला तर आपण नक्कीच सशक्त होऊ शकू व शंभर वर्षे सुखाने जगु शकू.


सर्वसाधारणपणे १५ ते २० टक्के आहार कमी पडल्यामुले भारतीय मुले व लोक अशक्त आहेत. नेहमिच्या आहाराव्यतिरिक्त १०० ग्रँम भाजलेले शेंगदाणे दिवसभरामधे २-२, ४-४ दाने करून एखाद्या व्यक्तिने खाल्ले तर त्या व्यक्तिला २२ ग्रँम प्रथिने आणि ५०० कँलरिज शक्ति ज्यादा मिळेल आणि एवढिच घट सहसा प्रत्येक माणसाच्या व मुलांच्या आहारामध्ये पडते. चने, कुरमुरे ह्यांच्या १०० ग्रँम मिश्रणातुन ३५० कँलरिज उर्जा शक्ति व १५ ग्रँम प्रथिने मिळतील. १०० ते १५० ग्रँम चने, कुरमुरेदेखिल दिवसभरामधे नेहमिच्या आहाराव्यातिरिक्त त्या व्यक्तिने अथवा मुलाने खाल्ले तरी चालेल. ह्याची सुरुवात नाश्त्याने करावी.

मुलांचे वजन दरवर्षि दोन अडिच किलो वाढायला हवं. पण मूल शाळेत गेल्यावर मात्र त्याचं वजन १ किलोने वाढ़ते व त्याची चरबी वाढण्याच्या ऐवजी कमी व्हायला लागते. ह्याचा अर्थ असा होतो कि, मुलांचे पोट भरत नाही. त्यामुळे त्यांच्या वजनात घट होते. ह्याला उपाय?

सर्वानी सकाळी नाश्ता, मुलांना शाळेत डबा व खिशात खाऊ हा हवाच हवा.

Wednesday, May 9, 2007

पुदिन्याचे गुणधर्म : USEFUL MINT / WILD MINT

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape

वातलोप, पुतिनाश किंवा वाईल्ड मिंट या नावाने ही वनस्पति ओळखली जाते. मुरमु-याच्या भेळेमध्ये पुदिन्याची चटणी वापरतात. सर्वांच्या ओळखीचा असा हा पुदिना जमिनीवर सरपटणारे एक (झाड) किंवा क्षुप आहे. या झाडाची पाने गोल असतात.आजकाल सर्व बागेंमधुन किंवा बगीच्यामधून पुदिन्याची लागवड करतात.

पुदिन्याचे गुण:

पुदिना हा उष्ण रुक्ष आहे. याला भूक वाढविणारा म्हणजेच दिपन असेही म्हणतात. हा आर्तवजनक, संकोच-विकास प्रतिबंधक उत्तेजक आहे. आहारामध्ये याचा वापर पाचक म्हणून करतात.

मंद झालेल्या भुकेवर पुदिन्याचा उपाय:

सकाळी उठल्यावर ते चमचे रस रात्री नुसता प्याला तरी चालतो किंवा त्यात थोडेसे सैंधव टाकून प्यावे. आपली मंद झालेली भूक हळुहळू सुधारते. वरचेवर होणारे गँसेस याने कमी होतात.

पोटफुगीवर पुदिन्याचा उपाय:

पोटफुगीवर पुदिनारस चमचा +अदरक रस अर्धा चमचा +लिंबू रस चमचा +सैंधव चिमुटभर घेतल्यास पोटफुगी थांबते. गँसेस कमी होतात शौचासही साफ होऊ लागते.

उलटी वर पुदिन्याचा उपाय:

पुदिनारस २० ते ३० थेंब +मध १० थेंब चाटवावा. उलटी थांबते.

काविळेवर पुदिन्याचा उपाय:

काविळेच्या सुरुवातीस याचा वापर उपयुक्त ठरतो.

प्रसुतीज्वरात पुदिन्याचा उपाय:

२ ते ४ चमचे रस रोज घ्यावा. रुग्णाची प्रकृति पाहून हळुहळू मात्रा वाढवली तर रुग्णास मानवते.

ज्वराने उष्णतेने शरीर एकदम गरम होऊ लागते. अशा वेळी पाण्यातून याचा वापर फायदेशिर ठरतो. चहासारखा उकळून त्यात साखर, अदरक इत्यादी वापरावे, आव्यशक वाटल्यास गवती चहा लक्षणानुरुप लवंग, दालचीनी टाकता येते.

चक्कर आल्यास पुदिन्याचा उपाय:

चक्कर येणा-या रोग्यास पुदिन्याच्या पाल्याचा रस उपयुक्त आहे.चक्कर आल्यास रसाचे ते थेंब नाकात सोडावे.

पुदिन्याच्या वाळलेल्या पानांचे चूर्ण:

दात घासण्यास उपयुक्त आहे. याने दात स्वच्छ व पांढरे होतात.

पहाड़ी पुदिना (MENTHA VITIDIS):

याचे तेल बाजारात मिळते. पेपरमिंट सारखेच परंतू गुणास जरा कमी दर्जाचे असते. याचा वापर कफज्वरात होतो. तोंड आल्यावर अगर तोंडात व्रण असल्यास याच्या काढ्याचा गुळण्या कराव्यात. आराम मिळतो.

पुदिन्याचे फुल:

पुदिन्याच्या फुलाला पुतिनाश कर्पूर, पुदिनेका कपुर किंवा मेंथाल म्हणून ओळखतात. याचे उत्पत्तिस्थान चिन किंवा जापान मध्ये असून, कश्मीर हिमाचलच्या पश्चिम भागावरती याची लागवड करतात.

सुकवलेली ही पुदिन्याची वनस्पती इराण मधून येते. सध्या प्रत्येक केमिस्टच्या दुकानांमधुन ती विक्रिसाठी उपलब्ध आहे.विडयाचा पानात पुदिन्याचा वापर करतात.

मेन्थोलच्या लांब षटकोनी खड्यांची परीक्षा करावयाची झाल्यास :

जर याला पाण्यावर टाकले तर तो तरंगते तोच खरा मेंथालचा खडा होय.

चीनी पुदिन्याचे फुल हे प्रथम तिखट लागते नंतर त्याचा कडसरपणा येतो. पुदिन्याचा फुलाने जखमेतील घाण कमी होते तसेच याने कफ कमी होतो.

पुदिन्याचा रस हा पोटातुन घेतल्यास आमाशयाची अशक्तता कमी होऊन जुलाब कमी होण्यास मदत होते. पोटातिल वात कमी होतो. तसेच इतर वातरोग, सांधेदुखी, डोकेदुखी यांवरही उपयोग होतो.

पुदिन्याचा मूत्रअश्मरी वर उपाय:

मुतखडा, मुत्राशयातिल (bladder मधिल) मूत्र खडा हळुहळू पडण्यास मदत होते, पडताना होणारा त्रास वा वेदना कमी होतात.

गर्भवतिच्या उलट्या पुदिन्याच्या रसाने थांबतात. आतड्याच्या सर्व रोगांवर फुलाचा किंवा तेलाचा वापर करतात.

त्वचेवर आलेल्या बधिरपनावर पुदिन्याचे फुल चोळतात. त्वचेवर खाज येत असल्यास तेलात मिसळून त्वचेवर लावावे. नायटा, गजकर्ण, सौम्य आकाराचा इसब यांवर हे चोळावे, खाज कमी होते.

दमा झालेला असल्यास पुदिन्याच्या अर्काची वाफ घेतल्यास आराम वाटतो. दम्याचा खोकल्याचा वेग कमी होतो. पुदिन्याच्या अर्काचा शेक हा छातीच्या कमी भागावर तसेच पाठिवर कापडाने द्यावा.

दातदुखी किडलेले दात यांवर पुदिन्याचा अर्क कापसातुन लाव्ल्यास दातदुखी थांबते दातातिल किड कमी होते. पेपरर्मिंटची वापरन्याची प्रथाही अशीच आहे.

Blogarama - The Blog Directory Automotive Blogs - Blog Catalog Blog Directory Promote Your Blog Blog Portal